Het verhaal van Paula – Joiny rider van de maand

“De Joiny is niet goedkoop, maar geeft iets onbetaalbaars terug”

Het verhaal van Paula – Joiny rider van de maand

Het verhaal van Paula – Joiny rider van de maand

Paula van Dorp is bijna 53 en woont samen met haar man Jan in Maasland. Zes jaar geleden veranderde haar leven ingrijpend: de diagnose systemische lupus — een auto-immuunziekte waarin het eigen lichaam de strijd aangaat met zichzelf — bracht intense vermoeidheid, pijn en compleet andere verhoudingen. Zo’n ziekte is sluipend, moeizaam, maar met medicatie is ze nu in remissie, een term die zegt: het woedt niet meer, het is stilgelegd, tijdelijk onder controle door behandeling. Toch kost alles nog zoveel energie dat ze het grootste deel van de dag — minimaal 16 uur, soms meer — in bed ligt.

Een kat met een bijzondere betekenis

Haar trouwe metgezel in al die uren alleen thuis is haar kat, Lara. Niet zomaar een naam: Lara van Ruijven, wereldkampioene shorttrack die in 2020 overleed aan complicaties van een auto-immuunziekte. Voor Paula staat Lara symbool voor kracht, doorzettingsvermogen, en de wil om er steeds weer te zijn — precies wat Paula in zichzelf herkent.

“De Joiny is niet goedkoop, maar geeft iets onbetaalbaars terug”

De diagnose lupus zette haar wereld stil

Vroeger was Paula in haar element: ze werkte op een notariskantoor, had een bruisend sociaal leven, en reisde de wereld over. Alaska was haar laatste grote avontuur — een reis vol waanzinnige uitzichten en onvergetelijke momenten. Haar identiteit was gelegen in beweging, in contact, in nieuwe plekken. Maar in 1994 kreeg ze Pfeiffer en sindsdien kende ze periodes waarin ze extreem moe was: vaak drie tot vier maanden achter elkaar, waarna ze weer langzaam wat opknapt en vervolgens weer terugviel in die vermoeidheid. In 2017 kwam de diagnose huidlupus; twee jaar later, in 2019, bleek het ernstiger: systemische lupus, ongrijpbaar en alles slopend.

Een nieuwe wereld op wielen

In eerste instantie kreeg Paula via de gemeente een traditionele scootmobiel. Maar dat ding was log en breed — allesbehalve fijn. Later voelde ze zich beter, en vroeg een proefrit met de Joiny aan huis aan. Tonny, die die rit begeleidde, was zorgzaam en geduldig — bij hem voelde ze zich gezien. Ze proefde vrijheid, voelde gelijkwaardigheid: de Joiny brengt je op gelijke hoogte, je zit niet beneden, je bent wíjzer in het verkeer — letterlijk.

Sindsdien maakt Paula ritjes van maximaal acht kilometer met de Joiny. Het liefst gaat ze de natuur in: bos, weilanden, open lucht. Elke rit geeft lucht en ruimte. Veilig ook: zelfs over hobbels en in scherpe bochten blijft de Joiny stabiel. Het gevoel van ontspanning dat ze mist in haar ziekte, vindt ze hier terug. Ze koos bewust voor extra comfort: de lumbale rugsteun, en een speciaal Selle Royal Cruiser-zadel — want het standaardzadel zou haar te veel energie kosten. Ze combineert zorgvuldigheid met verlangen naar avontuur. Stapje voor stapje — ze wil bijvoorbeeld ooit nog proberen om de Joiny in de auto te vervoeren, en samen met Jan, haar steun en toeverlaat, bijvoorbeeld naar Blijdorp. Even iets anders voelen, even iets nieuws ervaren.

Dagelijkse kracht

Paula loopt elke dag zoveel als ze kan — soms een klein stukje, soms wat langer, met een maximum van een half uur. Door haar leefstijl aan te passen, voelt ze zich iets beter — energie vragend maar bevredigend. Ze haalt het maximale uit de dag: wat mogelijk is, doet ze, zonder zichzelf te verliezen. En toch blijft de vermoeidheid sluimeren.

Tip van Paula aan Joiny: geef een optie voor een iets minder sportief stuur, dat iets meer steun biedt voor wie minder energie heeft voor balans. Klein detail, groot verschil.

 

Ze stalt haar Joiny in een prachtig hok — zelfs op foto’s oogt het als een veilige thuishaven. Daar staat hij perfect droog, en kan daar ook opgeladen worden — precies zoals het hoort.