Interview met Bennie Braak (65): “Ik word niet gezien als patiënt, maar weer als mens”

Hoe zou je jezelf voorstellen aan mensen die jou nog niet kennen?
Ik ben Bennie Braak, 65 jaar, al ruim 40 jaar gelukkig getrouwd, vader van twee zonen van 38 en 36 en trotse opa van twee kleinkinderen van 6 en 8 jaar. Vroeger was ik vaak op de motor te vinden, maar toen ik trouwde werd het gezin mijn grootste hobby. En daar heb ik nooit spijt van gehad.

Wanneer begonnen de lichamelijke klachten?

In de jaren ‘90 kreeg ik voor het eerst serieuze rugproblemen. Na meerdere operaties kon ik gelukkig nog halve dagen werken, maar zo’n tien jaar geleden ging het opnieuw mis. Weer een operatie, longcovid, en toen kwam daar ook nog een bloedstollingsafwijking bovenop. De bedrijfsarts zei toen: “Het is mooi geweest.” Ik werd afgekeurd. Van altijd druk en actief, naar ineens alle tijd hebben... dat hakte erin.

Hoe heb je die omslag aangepakt?

Ik ben iemand die niet stil kan zitten. Eerst schakelde ik over van mijn gewone fiets naar een e-bike. Toen dat niet meer ging, kwam er een driewieler. Maar dan wel een Hasebike – ik wil altijd nét even iets anders dan standaard. Toen dat uiteindelijk ook te lastig werd, moest ik gaan kiezen: binnen blijven of een scootmobiel. En ja, als ik dan toch een scootmobiel moest, dan maar een aparte. Ik kocht een Scoozy. Superding hoor, maar... hij is laag, je zit erin en mensen zien alleen de beperking.
Ik voelde me er niet prettig bij. Ik werd er juist minder sociaal van. Mensen vroegen aan mijn vrouw hoe het met mij ging terwijl ik ernaast stond. En ja, dat doet wat met je.

Wat veranderde er toen je de Joiny ontdekte?

Alles. Ik kwam via internet het verhaal van Martin tegen. Wat hij beschreef over hoe het voelt in een scootmobiel – dat raakte me. Ik kon me er zó in vinden. Toen ben ik me gaan verdiepen in de Joiny. Alles gelezen, alles opgezocht, en contact gezocht met Joiny. En toen kon ik er één overnemen van een mevrouw die er maar 10 km op had gereden. Beste koop ooit.

Waarom ‘beste koop ooit’?

Omdat ik weer mee kan doen. Voor het eerst in 10 jaar zijn mijn vrouw en ik samen de stad in geweest. Naar de markt. In winkels. Gezellig. Sociaal.
“Ik ga mee”, waar ik vroeger moest zeggen: laat maar.
“Ik blijf bij mijn vrouw” – letterlijk. Niet op een bankje ergens wachten. Ik kan gewoon met haar mee de winkel in of naar de markt.

En de reacties?
“Wat heb je een gaaf ding, waar zit je op?” hoor ik regelmatig. Fietsers kijken om. Niet met medelijden, maar uit interesse.
Dat is zó'n verschil met een scootmobiel. Mensen zien niet dat ik een beperking heb. Ik word niet gezien als patiënt, maar als mens.

Wat zijn de kleine dingen die ineens weer kunnen?

Zoveel! Even de kleinkinderen naar school brengen. Plastic naar de container. Naar de apotheek, zelf mijn medicijnen ophalen. Naar de kinderen – die wonen dichtbij – zonder auto. Kleine dingen die je zó mist als ze niet meer vanzelfsprekend zijn.
En we kunnen weer fietsen! Mijn vrouw op de fiets, ik op de Joiny. Samen de natuur in. Of met de kleinkinderen – zij op de step of op de fiets – en opa gewoon mee.
Ik kan overal komen, overal staan. De Joiny is zó wendbaar, daar stond ik echt van te kijken.

Je vertelde over een bijzonder moment met je zoon?

Zeker. Ik was erbij toen mijn oudste zoon, die NAH heeft en in een zorginstelling woont, de Vierdaagse liep met het Siblinghuis uit Almelo. Het defilé was in het centrum van Almelo en ik stond daar gewoon, naast mijn vrouw. Hij straalde toen hij me zag.
“Papa was er ook.” Dat vergeet ik nooit meer.

Wat betekent de Joiny voor jou, in één woord?

Vrijheid.
Ik heb mijn “gewone” leven voor een groot deel terug.
En ja, ik heb ook humor nodig om ermee om te gaan. Als mensen me vragen wat ik heb, zeg ik meestal: “Chronisch geldgebrek. Wil je m’n bankrekening?” Maar eerlijk: zonder Joiny zou ik veel minder leven.

Wat zeg je tegen mensen die twijfelen over de Joiny?

GA PROEFRIJDEN. Serieus. Je moet het zélf ervaren. En als je denkt: “Zo’n ding is niks voor mij” – dan zeg ik: “Je weet niet wat je mist.”
Soms wil ik mensen er bijna op duwen, haha. Want:
“Ik ga weer mee, in plaats van: laat maar.”

Heb je nog hobby’s waar je blij van wordt?

Ja! Sinds een paar jaar maak ik leuke dingen met stickers. Eerst geoefend, toen een machine gekocht om het zelf te doen. Gewoon creatief bezig zijn. Ook dat lukt weer omdat ik mobiel ben.