Interview met Nathalie (57) uit Doenrade over leven met MS en vrijheid hervinden
In het Zuid-Limburgse Doenrade, tussen de glooiende heuvels, woont Nathalie samen met haar man Timo en hun hond Morris. In 2007 kreeg ze de diagnose MS. “Dat zette ons leven op z’n kop,” vertelt ze rustig. “Wat vroeger vanzelfsprekend was — wandelen, werken, buiten zijn — werd ineens niet meer vanzelfsprekend.”
Nathalie was altijd actief: ze wandelde graag, rende, ging spinnen. Tot haar lichaam daar langzaam een grens aan stelde. “Het werk in de thuiszorg werd te zwaar, zowel fysiek als mentaal. En de laatste jaren merk ik dat mijn balans en mobiliteit steeds meer bepalen wat ik kan doen. Wandelingen werden korter, fietsen voelde niet meer veilig.”
Toch weigert ze stil te staan. “Ik probeer positief te blijven, te blijven ontdekken. Ook als mijn lichaam niet altijd meewerkt. Voor mij gaat het om meebewegen met wat er ís, zonder mezelf te verliezen.”
De ontdekking van de Joiny
Ongeveer twee jaar geleden zag Nathalie op sociale media een bericht over de ontwikkeling van de Joiny. “Ik dacht toen: als ik ooit zoiets nodig heb, dan wil ik déze. Het design sprak me meteen aan — sportief en eigentijds, niet dat standaardbeeld van een scootmobiel.”
Toen haar wandelingen korter werden, maakte ze een afspraak voor een proefrit. “Ik plande een proefrit aan huis. De Joiny reed wendbaar en stabiel, en ik had meteen het gevoel: hiermee kan ik weer mee.”
Toch was er een kleine drempel. “De eerste twee dagen vond ik het spannend om ermee op pad te gaan. Je voelt je toch bekeken. Maar al snel kreeg ik alleen maar positieve reacties. Mensen vragen wat het is, of ze even mogen kijken. Nu rijd ik er vol trots mee rond.”
Nathalie koos voor een lichtblauwe uitvoering. “Ik krijg er zoveel leuke reacties op. En het mooiste: ik kan weer met Timo en Morris op pad. Samen fietsen, samen buiten zijn. Dat gevoel van vrijheid… dat had ik echt gemist.”
Een verrijking op wielen
Als ze de Joiny in één woord moet samenvatten, hoeft Nathalie niet lang na te denken. “Verrijking. Dat is het. Ik heb weer plezier, beweging en verbinding in mijn leven.”
Naast de Joiny blijft ze zo actief mogelijk. “Twee keer per week sport ik bij de fysiotherapeut, en één keer per week volg ik Tai Chi. Die rust en focus helpen me om beter in contact te blijven met mijn lichaam.”
Ook haar creatieve kant krijgt ruimte. “Fotografie is een passie. En sinds kort speel ik handpan — een prachtig instrument dat me ontspanning en creativiteit brengt. Mijn leven ziet er anders uit dan vroeger, maar ik blijf zoeken naar wat wél kan.”
Zelfstandig en vooruitkijkend
Nathalie heeft haar Joiny zelf aangeschaft, niet via de WMO. “Ik wilde die keuze zelf maken. En ik heb er mijn eigen draai aan gegeven — er zit inmiddels zelfs een andere spiegel op.”
Eén wens heeft ze nog: “Ik hoop dat er ooit iets komt waarmee je de Joiny makkelijk kunt meenemen achter de auto. Dan zou ik hem ook kunnen gebruiken tijdens een vakantie of een dagje weg.”
Een paar jaar geleden maakte Nathalie de overstap van het reguliere ziekenhuis naar Upendo – een gespecialiseerde kliniek voor de behandeling en begeleiding van mensen met MS. Hun visie is dat je, ondanks MS, het leven kunt leiden op jouw manier. En dan is de Joiny eigenlijk een logische vervolgstap. "Ik kan nog steeds alles doen, alleen op míjn manier. En dat voelt goed."
Haar boodschap aan anderen
Wat zou Nathalie willen zeggen tegen iemand die nog twijfelt?
“Maak een proefrit en erváár het zelf. Je moet voelen wat het met je doet. Voor mij was dat meteen duidelijk: dit is wat vrijheid weer kan betekenen.”